ÇÜNKÜ O GÜN ÇOK AÇTIM

FENERBAHÇE GENÇLİK YAPISINDA NASIL MI KALECİ OLDUM.

O zamanlar 12 yaşındaydım arkadaşlarım bana harika kaleci olduğumu söylerlerdi içlerinden biri çıkıp "dostum sen gerçekten iyisin bunu devam ettirmelisin" dedi ve bende o gün Fenerbahçe'nin antronörüyle görüşmeye gittim "ben selçuk çuhadar kaleci olmak istiyorum" dedim "daha önce bir kulupte oynadın mı" dedi "hayır" dedim peki "minikler takımında oynadın mı" dedı "hayır" dedim "sen bize lazım değilsin" dedi ve tekrar döndüm ve arkadaşıma "hey onlar beni istemediler" dedim "daha aç olmalısın " dedi bana tekrar gittim "merhaba ben selçuk" dedim "biliyorum neden geldin buraya" dedi "kaleci olmak istiyorum" "sana daha dun demedım mı yok dıye hâlâ neden burdasın" dedi "belkı kalecılerden biri bırakmıştır diye dusundum" dedım "hayır yok öle bişey" dedi ve diğer gün onu hiç görmemiş gibi "hey kaleci olmak istiyorum" dedim "neden hâlâ burdasın sana ihtiyacım yok demedım mı" dedi "belkıde kalecilerden biri sakatlanmış veya ölmüş olabileceğini düşündüğüm için döndüm" dedim bana bağırarak "defol" dedi diğer gün yine gıttım göz göze geldık ve gulumsedım bana "git ve dağılan topları getir" dedi "peki efendim dedim" bunu her gun yaptım topları topluyordum oyunculara su getırıyordum bir gün oyuncularla toplanıldı antreman bitmişti artık maçlar başlıcaktı butun oyuncular maça hazırdılar sahaya cıkıcaktılar bende onların yanındaydım ve o gün kalecinin hazırlanması uzun sürdü soyunma odasında sadece ıkımız kalmıştık 16 yaşında ve 1,85 boylarında bırıydı gercekten ıyı duruyordu ona "Salbaş güreş festivallerine gittin mi " dedım "evet bi kaç kezde güreşmiştim"dedi ona "sırtımı yere getıremezsın" dedım bana"git başımdan çocuk" dedi ve eldivenlerini giymiş soyunma odasından cıkacakken "sen bir korkaksın" dedım evet onu sınırlenmiştirdim isteseydi dahada uzerıne giderdim fakat güreşmek için eldivenlerini çıkardı bu benım ıcın buyuk bır fırsattı ustume doğru yurumeye basladı onu aldım ve belınden sıkıca kavradım ölesine kavramıştım kı kaburgalarını kollarımda hissediyordum acı cekiyordu beni sağdan sola savuruyordu ve beni yıktı ama artık doğrulamıyordu kaleci artık yoktu kaburgaları benım kollarımdaydı ve o an içeri antronör girdi baktı ona sahaya cıkacak gibi değildi bana dönerek "1 numaralı formayı girmek istermisin diye sordu" gülümseyerek "tabıkıde efendım dedım 1,67 boyunda 12 yasında bir kalecıydım sahaya cıkmıstım tam 1 saat hiç gol yemedim ve maç bittiğinde 4-0 kazanmıştık artık "1" numaralı forma bana ayıtti.

ÇÜNKÜ O GÜN ÇOK AÇTIM :D


                                                                                                                 Kardeşim Selçuk ÇUHADAR